Varkens in Nood is in 1997 opgericht door schrijver J.J. Voskuil en fiscaal jurist Hans Baaij. In dat jaar werden elf miljoen varkens afgemaakt na een uitbraak van varkenspest. De dode lichamen werden met grote grijpers in containers gedumpt. Nederland was geschokt door de televisiebeelden en krantenfoto’s van de miljoenen varkens die in grijpers werden afgevoerd. Voskuil en Baaij plaatsten een grote protestadvertentie in de krant: Stop de bio-industrie! Alle mensen die doneerden, werden genoemd in de advertentie. Duizenden mensen deden mee. Wat bedoeld was als een eenmalige actie, werd het begin van Stichting Varkens in Nood.
Met behulp van onze trouwe donateurs en achterban heeft Varkens in Nood sinds de oprichting in 1997 al veel successen behaald voor de varkens. Lees meer op onze successenpagina.
De vee-industrie bestaat helaas nog steeds dus blijven wij strijden voor betere leefomstandigheden voor de varkens.
Je kunt de varkens steunen door donateur te worden van Varkens in Nood. Met campagnes, rechtszaken en voorlichting zetten wij ons in voor de miljoenen varkens in de vee-industrie. Hierbij zijn wij volledig afhankelijk van de steun van onze donateurs. Iedere bijdrage, groot of klein, is meer dan welkom! Doneer hier.
Je kunt de varkens ook helpen door ze niet meer op te eten. Zolang mensen goedkoop varkensvlees kopen, zullen er varkens onder erbarmelijke omstandigheden worden gehouden. Dit geldt uiteraard ook voor de andere dieren. In de supermarkt beslis je over het lot van de dieren in de vee-industrie.
Ons motto is dan ook: 'Eet geen vlees uit de vee-industrie'.
Als zelfstandige organisatie zijn wij volledig afhankelijk van particuliere donaties. Voor sommige projecten ontvangen we steun van fondsen.
Bij Varkens in Nood zijn er 9 mensen (8 ft) in dienst die hard werken om de leefomstandigheden te verbeteren van varkens in de vee-industrie. Onze medewerkers zijn hoog opgeleid en zeer gemotiveerd. De salarissen zijn gematigd; we werken vanuit idealisme en niet voor het geld.
De directeur verdient circa € 3.300 bruto per maand, derhalve iets meer dan € 40.000 per jaar (zonder pensioen en onkosten). De directiebeloning is hiermee ruim onder de laagste schaal voor directeuren volgens de VFI-norm.
In het bestuur van Varkens in Nood zitten: Frederieke Schouten (voorzitter), Eefje Klinkenberg (secretaris) en Michiel Bezemer (penningmeester).
Het bestuur is verantwoordelijk voor het besturen van de stichting en het nastreven van het statutaire doel. De bestuursleden vormen ook de directie van de stichting en zijn als directie betaalde medewerkers van Varkens in Nood. Het bestuur legt verantwoording af aan de raad van toezicht.
In de raad van toezicht zitten: Olivier Wegloop, Bernice Bovenkerk, Anne van Veen en Chantalle van Goethem.
Varkens in Nood werkt nauw samen met Dier&Recht. We trekken voornamelijk samen op in rechtszaken en andere juridische procedures. Varkens in Nood en Dier&Recht zijn in één kantoor gevestigd. Veel medewerkers zetten zich in voor beide stichtingen.
Onze jaarverslagen vind je onze 'Wie we zijn'. Of klik hier voor de jaarverslagen.
Ja, ons motto is 'Eet geen vlees uit de vee-industrie'. De vee-industrie behandelt dieren als producten zonder persoonlijkheid, zonder gevoel en zonder emotie. Om zo goedkoop mogelijk te produceren, krijgen zeugen steeds meer biggen, groeien kippen steeds sneller en produceren koeien steeds meer melk. De dieren krijgen geen kans om hun natuurlijk gedrag te uiten. Ze worden op elkaar gepropt in gigantische stallen, krijgen vies drinkwater, eenzijdige voeding en worden ziek door de giftige lucht. Na een kort en treurig bestaan eindigen ze in onze voedselketen.
Varkens in Nood is niet specifiek tegen varkensboeren. Ook de boeren zijn het slachtoffer van een doorgeschoten voedingsindustrie. Varkens in Nood is van mening dat het vlees in de supermarkt véél te goedkoop is. Om te kunnen produceren tegen deze belachelijk lage prijzen, zijn boeren genoodzaakt om zoveel mogelijk dieren houden op een zo goedkoop mogelijke manier. Daarbij worden dierenwelzijnsregels vaak overtreden. Supermarkten hebben de macht om dit te veranderen. Als zij bereidt zijn om meer te betalen voor een varken met een beter leven dan zal geen boer daartegen protesteren.
Uiteraard is Varkens in Nood van mening dat de wijze waarop varkens gehouden, getransporteerd en geslacht worden, afschuwelijk is. Wij gaan graag op een nette manier een stevige discussie aan met de boerenlobby, de supermarkten en de vlees- en transportsector. En als het nodig is dan gaan we ook een rechtszaak niet uit de weg.
Varkens in Nood is een stichting en geen vereniging, het is dus niet mogelijk om lid te worden van ons. Wel kun je donateur worden en hebben wij soms plek voor vrijwilligers. Wil je graag op de hoogte zijn van al onze activiteiten en campagnes? Schrijf je dan in voor onze digitale nieuwsbrief of volg ons op Facebook, Instagram of Twitter.
Het verbeteren van het welzijn van varkens in de vee-industrie is onze belangrijkste doelstelling. Maar we zetten ons samen met onze zusterorganisatie Dier&Recht ook in voor andere dieren in de vee-industrie. De inhoudelijke en juridische kennis van Dier&Recht sluit uitstekend aan bij de campagnes en projecten van Varkens in Nood.
We vinden het geweldig als iemand wil meehelpen bij het promoten van onze acties en onze successen. Helaas hebben we op het moment geen recent promotiemateriaal om te verspreiden. Als je een e-mail stuurt naar info@varkensinnood.nl denken we wel graag mee over je vragen en ideeën.
Jazeker! Kijk hiervoor op de website van onze zusterorganisatie Dier&Recht. Hier vind je niet alleen veel informatie over kalveren en paarden maar ook honden en katten.
Wij zijn een campagneorganisatie en zetten ons in voor betere leefomstandigheden voor varkens en andere dieren in de vee-industrie. Wij vangen zelf geen (hobby)varkens op. De Hobbyvarkenvereniging vangt varkens op en helpt bij het herplaatsen.
Vaak worden varkens in een impulsieve bui aangeschaft. De kopers vinden zo’n varkentje vooral erg schattig, maar beseffen niet dat een varken flink veel aarde nodig heeft om in te wroeten, ruimte om te rennen en soortgenoten om mee te spelen. De roze viervoeter kan door eenzaamheid en frustratie agressief worden of ineens het hele huis ruïneren. Bovendien blijven ze vaak niet zo klein als gehoopt: 100 kilo na een aantal maanden is niet ongebruikelijk. Voor veel gezelschapsvarkens loopt het dan ook niet goed af. Geregeld nemen mensen contact met Varkens in Nood op als ze niet meer voor hun varken kunnen zorgen. De Hobbyvarkenvereniging kan helpen bij het opvangen en herplaatsen van varkens. Lees meer over minivarkens.
Dus tenzij je een riant stuk land hebt waar meerdere varkens lekker hun gang kunnen gaan, adviseren wij om in plaats daarvan een leuke viervoeter uit het asiel te halen.