Dat het in een varkensstal niet naar viooltjes ruikt, dat is voor de dames van Boer zoekt Vrouw-kandidaat David wel duidelijk. Ze maken grapjes over de geur, maar om te lachen is het zeker niet.
In de laatste aflevering van Boer zoekt Vrouw neemt boer David ‘zijn vrouwen’ Mara, Susanne en Jorien, mee naar het varkensbedrijf van een bevriende boer. Zijn eigen bedrijf is nog lang niet klaar en hij wil de dames graag een idee geven van hoe het eruit komt te zien.
De varkens lachen niet
Bij binnenkomst gaat het meteen over de geur. “Hier valt het nog mee, maar nu begin je het te ruiken.” Gelach. Maar de varkens lachen niet. In vee-industrie zitten varkens dag en nacht, dag in dag uit, in de ammoniaklucht. “Die lucht zal ik niet snel vergeten, want het slaat echt wel een beetje op je longen”, zegt Mara. Door deze lucht heeft 50% van de varkens luchtwegproblemen. Het ammoniakgehalte in stallen is vaak meer dan twee keer hoger dan een varken aankan. De slechte lucht zorgt voor longontsteking, borstvliesontsteking, tranende ogen en chronische hoest.
De kraamafdeling
David en de meiden stappen de kraamafdeling in. “Ach gossie, wat lief! Dit is echt te schattig!” Ja dames, echt té schattig dat de tientallen zeugen wekenlang opgesloten liggen tussen ijzeren stangen. Té schattig dat de zeugen zich niet kunnen omdraaien en niet kunnen lopen. Maar zo moet het ook, volgens David. De zeugen zijn er alleen om biggen voort te brengen. Biggen waarvan, zoals we in een later shot kunnen zien, de staartjes onverdoofd afgebrand worden.
Het dierenleed is geen onderwerp van discussie
Susanne beseft dat die biggen straks op haar bord liggen en vindt dat heftig om te zien. Jorien merkt op dat David er soms wel heel hard over praat. Mara is in tranen. Niet om de aanblik van de ongelukkige varkens, maar om de onzekerheid of David haar wel leuk genoeg vindt.
Wat de kijkers van Boer zoekt Vrouw zien is een moderne stal. In Roemenië, maar toch echt niet wezenlijk anders dan een Nederlandse stal. Boer zoekt Vrouw toont de miserabele situatie van de varkens, maar bekritiseert het niet. In de deprimerende omgeving draait het erom wie de meeste aandacht krijgt van de boer. Het opsluiten en mishandelen van dieren is kennelijk in orde. Niemand vraagt zich af waarom deze dieren als producten behandeld worden. Van een publieke omroep mag verwacht worden dat er enige diepgang in een programma zit, zeker als de misstanden voor het oprapen liggen. Echter wordt door zowel de deelnemers, de presentatrice als de makers van het programma, totaal aan het dierenleed voorbij gegaan.
