Geachte directie van KRO-NCRV,
U heeft het wellicht gehoord: als Varkens in Nood maken we ons bezorgd om de deelname van boer David aan Boer Zoekt Vrouw. Niet omdat we deze jongeman de liefde niet gunnen, maar omdat we zijn zakelijke plannen afkeuren, net als de manier waarop die worden gepresenteerd.
We zullen u de voornaamste redenen geven.
In de eerste plaats, zo valt op te maken uit de introductieaflevering van BzV, staat de varkens een ellendig leven te wachten. David, tijdens een wandeling door een vervallen, primitieve stal: ,,Nieuw dak er op, nieuwe zijkanten, beetje ventilatie, stroom, de waterleidingen en dan zijn we wel klaar.” Varkens hebben echter meer nodig. Zoals goede klimaatbeheersing, voldoende afleidingsmateriaal en vloeren die niet geheel uit roosters bestaan. Een boer die geen zorg draagt voor deze basisvoorwaarden, veroordeelt zijn dieren tot gezondheidsproblemen, apathie en dwangmatig gedrag als staartbijten en stangkauwen. Dit is een serieuze kwestie, temeer daar er bij David ruimte is voor dik 30.000 varkens.
Daarnaast willen we u er op wijzen dat de verhuizing van David niet op zichzelf staat. Meer West-Europese boeren trekken oostwaarts om daar gebruik te maken van lagere personeelskosten en te profiteren van de nauwelijks aanwezige controle op naleving van dierenwelzijns- en milieuregels. De Nederlandse varkenssector ageert al tijden tegen dit soort concurrentievervalsing; Oost-Europese megabedrijven dreigen de markt voor Nederlandse boeren te verpesten. In Roemenië zijn dit soort bedrijven evenmin populair. Tienduizenden kleine boertjes met een paar varkens worden namelijk weggevaagd door grote spelers als de Duitse multinational waar David in loondienst is.
Als laatste menen we dat Boer zoekt Vrouw zijn verantwoordelijkheid tegenover de kandidates onvoldoende serieus neemt. In de introductieaflevering zien we dat David een oud staatsbedrijf wil opknappen; het is dus logisch dat de vrouwen niet in een gespreid bedje terecht komen. Er wordt echter met geen woord gerept over de realiteit van daarna. Over de stank die een varkensfabriek met zich mee brengt, het geluid van schreeuwende biggen tijdens het castreren, de tientallen dieren die – afgaand op het gemiddelde in de intensieve varkenshouderij – wekelijks in de stal zullen sterven.
We snappen dat Boer zoekt Vrouw een programma over de liefde is, geen documentaire over de varkensindustrie. De kans is echter groot dat een dierenliefhebster terecht komt in een wereld die voor varkens de hel op aarde is. En daar had Yvon de kandidates best over in mogen lichten.
Gezien het feit dat de KRO-NCRV een publieke omroep is, met alle maatschappelijke verplichtingen die daarbij horen, vinden we dat u deze kwestie niet zomaar aan u voorbij kunt laten gaan.
Representanten van verschillende media hebben inmiddels om een reactie gevraagd, tot nu toe zonder resultaat. Daarom vragen wij het u nu formeel. Waarom is voor deze kandidaat gekozen? Vindt u het, ook bij nader inzien, wel verstandig om hem kritiekloos een platform te geven? En gelooft u ook niet dat u, als publieke omroep, de taak heeft het publiek een realistischer beeld te geven van het boerenbedrijf?
Wij horen graag van u!
Met vriendelijke groet,
Hans Baaij,
Directeur Varkens in Nood
