Graffiti voor het verborgen leed in de varkensstallen
Op zonnige dagen fietsen duizenden mensen langs de varkensstallen, zonder zich te beseffen welke ellendige taferelen zich daar afspelen. Om aandacht te vragen voor de varkens en de manier waarop zij worden gehouden heeft Varkens in Nood op verschillende plaatsen milieuvriendelijke graffiti geplaatst met de tekst “Varkens, je ziet ze niet maar ze zijn er wel”.
Want wanneer zag u voor het laatst een varken buiten lopen? Precies: varkens komen vaak niet buiten. De meeste varkens leven op betonnen vloeren in krappe en donkere stallen. In Nederland zijn dit er jaarlijks 25 miljoen. En zodra de zomer begint, is de ellende nog groter. De temperatuur in de stallen loopt dan flink op, waardoor varkens hittestress krijgen, ziek worden of zelfs sterven.
Ademnood in de stallen
Varkens leven permanent boven een kelder gevuld met hun eigen mest. De giftige ammoniakdampen die hier vanaf komen zijn erg schadelijk voor varkens. Door de slechte luchtkwaliteit heeft tot 30% van de vleesvarkens pleuritis (longvliesontsteking) en tot 50% last van moeizame ademhaling en hoesten. Ook kan de vieze lucht zorgen voor ontstoken ogen bij de varkens.
Een slecht stalklimaat leidt bovendien tot chronische stress, wat kan zorgen voor maagzweren en staartbijten. Uit metingen van het Klimaatplatform blijkt dat de ammoniakconcentraties in de varkensstallen soms zo hoog zijn dat niet alleen de luchtwegen van de varkens beschadigd raken, maar ook van de mensen die in de stal werken.
Het leven in de stal
Varkens hebben maar weinig ruimte in de stallen. In één hok zitten zo’n 10 varkens. Een gangbaar vleesvarken van honderd kilo heeft gemiddeld 0,7 vierkante meter ruimte. Een kraamzeug kan al helemaal geen kant op. In de kraambox, waar de zeug zo’n 10 weken per jaar moet verblijven, kan de zeug zich niet omdraaien, laat staan voor haar biggetjes zorgen. Zodra de biggetjes 3 a 4 weken oud zijn, worden ze bij de moederzeug weggehaald. De moederzeug wordt vervolgens opnieuw bevrucht (kunstmatig geïnsemineerd) en de biggetjes worden vetgemest.
Voor het intelligente varken is het leven in een stal afschuwelijk. Van nature wil een varken graag wroeten in de grond, op onderzoek uitgaan, modderbaden nemen en lekker rondscharrelen. Maar in de stal moet een varken het doen met een betonnen vloer en een ketting als speelmateriaal. Zaagsel, compost en vooral stro zijn geschikt om verveling bij varkens te voorkomen. Maar in de praktijk worden deze materialen zelden aangetroffen. En het drinkwater voor de varkens is zo slecht, dat varkensboeren er niet eens van durven te drinken!
Bedenk dan dat varkens ongeveer het intelligentieniveau hebben van een kind van vier.
Pijnlijke ingrepen
Vlak na de geboorte worden bij de meeste biggen de staartjes afgebrand en soms worden ook de tandjes gevijld. Als de staartjes niet worden afgebrand is de kans groot dat de varkens in elkaars staart zullen bijten. Dit heeft alles te maken met verveling en stress. In de stal is er immers niets te doen. De tandjes worden geveild als de biggen elkaar of de tepels van de zeug beschadigen.
Biggen, bestemd voor de Nederlandse supermarkten worden niet meer gecastreerd. Dit is een groot succes van Varkens in Nood. Maar de biggetjes voor de buitenlandse markt worden helaas vaak nog wel gecastreerd. Officieel moet dit onder verdoving gebeuren. Maar deze verdoving (met CO2 gas) is bijna net zo stressvol en pijnlijk als de castratie zelf. Bovendien is de verdoving maar van korte duur, terwijl een biggetje vaak dagenlang pijn heeft.
Hittestress
De graffiti is al geplaatst in Twente, de Achterhoek, Limburg, Oost Brabant en de Gelderse Vallei, en meer streken zullen volgen. Zo strijdt Varkens in Nood voor een beter leven voor de miljoenen varkens. Helpt u ons mee om het verborgen leed van de varkens zichtbaar te maken? Word dan nu donateur!