Blog 34: Scannen

Varkens in hok
Een zwangere zeug wordt gescand.

Een berige zeug insemineren is één. Maar dan dient zich de prangende vraag aan: is ze ook daadwerkelijk drachtig? Ongeveer een maand na de inseminatie laat ik mijn zeugen altijd even scannen. De vaste man hiervoor is Berry, die ook de inseminaties op zich neemt. Een betrokken man, die normaal gesproken hele dagen in de intensieve varkenshouderij zeugen bedient met zaad van anonieme beren. Hij komt graag bij mij, al moet die wel eens door de modder lopen om bij een zeug te komen. Vindt ‘ie geheel niet erg. Eerst even scannen en dan een bak koffie in de keuken.

Ah, daar is Berry al. De zeugen heb ik al binnen opgesloten, want bij vreemden komen zij natuurlijk niet zo aangerend als naar mij. Geeft niets, zou ik ook doen. Gewapend met een kleine monitor op zijn arm loopt hij rustig achter mij aan. Altijd toch spannend voor mij, want biggen zijn belangrijk voor de continuïteit van mijn bedrijfje. Ergens denk ik dat ze wel drachtig zijn en dat de monitor dat laat zien op het minischerm. De zeugen zijn drie weken na het insemineren namelijk niet opnieuw berig geworden. Berig zijn, wil zeggen dat zij duidelijk laten zien te ovuleren. Dat wat bij honden loopsheid heet en bij paarden hengstigheid.

Het scannen is totaal niet pijnlijk hoor. Met wat gel op de ronde stick wordt de buitenzijkant van de buikhuid aangeraakt en soms wat naar links of rechts gerold. En dan een fractie later geeft het scherm uitsluitsel. Kleine zwarte stippen in de witte massa betekent drachtig. Hoe beter de stippen zichtbaar zijn, hoe meer biggen in wording in de nog nauwelijks opvallende zeugenbuik

Raak! Alle vijf mijn fokzeugen zijn drachtig! Echt top! De een is al verder in de dracht dan de ander, maar dat was ook zo bedoeld. Ze zijn natuurlijk niet allemaal dezelfde dag geïnsemineerd. Een zeug draagt 116 dagen. Dat is dus 16 weken plus vier dagen. Oftewel drie maanden plus drie weken plus drie dagen…

Het klinkt misschien allemaal wat afstandelijk en onnatuurlijk. Maar biggen komen niet uit de lucht vallen en het houden van een eigen dekbeer voor vijf zeugen is niet te doen. Dat zijn flinke jongens en niet ongevaarlijk. Dus op mijn scharrelbedrijf scharrelt geen beer. Tja, dat klinkt daardoor wat kunstmatig. Gelukkig geldt dat laatste alleen voor de inseminaties. 

Diana Saaman
Natuurlijke varkenshouderij Frank en Frij

Deel dit artikel