Varkens aan de antidepressiva?

Help de varkens!

Een bizar onderzoek in de intensieve varkenshouderij in Rusland toont aan dat varkens ‘het goed doen’ op lithium, een stemmingsstabilisator . Wij zien hét bewijs dat varkens depressief worden van hun troosteloze omgeving en dus diervriendelijker gehouden moeten worden. De varkenshouderij ziet een mooi medicijn dat je via het voer aan varkens kunt geven, zodat ze beter groeien.

Varkens zijn net mensen

Een onderzoeker geeft aan: ‘Varkens zijn net als mensen. Ze ervaren veel stress en dat kan ze mentale problemen geven. In de grote moderne varkenshouderijen zijn varkens veel vatbaarder voor depressie dan een paar decennia geleden het geval was.’ Om te vervolgen: ‘spanning en stress leiden tot een lagere groei, tot staartbijten, en dus tot slechtere vleeskwaliteit en lagere opbrengsten voor de boer.’

Problemen zijn er om te verhullen - met lithium

Typisch. Het dier moet blijkbaar weer worden aangepast aan zijn omgeving in plaats van andersom. In plaats van te concluderen dat varkens ernstige stress ervaren van hun leefomgeving en dus op een andere manier gehouden moeten worden, wordt de oplossing gezocht in medicatie. Lithium vermindert bij mensen hevige stemmingswisselingen en wordt ingezet bij manie en depressie. Het middel kan heftige bijwerkingen geven. Gebruik tijdens de zwangerschap wordt ten zeerste afgeraden omdat het de kans op aangeboren afwijkingen verhoogt.

Gedrogeerde varkens als concurrentievoordeel

De Russische onderzoekers reppen niet over bijwerkingen en zetten het middel ook in bij zwangere zeugen. Zij zien alleen maar voordelen: zeugen krijgen meer biggen en produceren meer melk en vleesvarkens gaan er lekker hard van groeien.

Trots concludeert de onderzoeker: ‘Lithium wordt nog nergens in de wereld gebruikt in de varkenshouderij.’ Zodra het patent binnen is verwacht de Russische varkenshouderij een mooi concurrentievoordeel te hebben.

Deel dit artikel
Frederieke Schouten

Als veearts werkte ik zeven jaar lang tussen de varkens in de intensieve veehouderij. Ik werd daar dagelijks geconfronteerd met structurele misstanden en schrijnend dierenleed. Toen ik inzag dat ik als veearts te weinig kon doen voor de varkens maakte ik de overstap naar Varkens in Nood. Nu ben ik directeur van dierenrechtenorganisaties Varkens in Nood en Dier&Recht en probeer ik als actievoerder het welzijn van miljoenen varkens in Nederland te verbeteren.