De vee-industrie heeft varkens gereduceerd tot ronde, roze dingen op pootjes, die geen ander doel op aarde hebben dan zo rap mogelijk in een rollade te veranderen. Een groot onrecht, want deze dieren zijn veel méér dan toekomstige stukken vlees. In serie van zes delen laten we zien waarom. Vandaag: varkens zijn sociale wondertjes.
Nee, je zal een varken geen Shakespeare horen reciteren, maar deze dieren kunnen wel degelijk praten. Met elkaar, dan. Onderzoekers ontdekten dat er maar liefst 20 verschillende manieren van knorren bestaan, die elk een verschillende betekenis hebben. Van flirten en ruzie maken tot klagen over een rammelende maag: varkens kunnen het. Biggetjes herkennen bovendien vlak na de geboorte al de stem van hun moeder; ze horen aan de klank zelfs of ma in een goed humeur is of juist niet.
Lepeltje-lepeltje
En hun voortdurende onderlinge geklep is niet de enige manier waarop varkens hun verlangen naar sociaal contact bevredigen. Kijk bijvoorbeeld eens naar hoe ze slapen. Als de zon onder is, ze hun buikjes rond hebben gegeten en hun tanden zijn gepoetst (oké, dat laatste verzinnen we), kruipen varkens het liefst dicht tegen elkaar aan. Lepeltje-lepeltje is populair, maar snuit-aan-snuit ook. Als ze maar niet alleen zijn, tijdens die lange donkere nacht.
Laten we trouwens niet doen of varkens, naast sociaal, ook bijzonder nobel zijn. Net als bij apen, mensen en andere slimme zoogdieren, gaat sociaal gedrag samen met machtsvertoon en achterbakse streken. Een recente studie liet zelfs zien dat varkens in staat zijn tot manipulatie: bij een conflict – zeg, een geschil over de vraag wie de rechtmatige eigenaar is van een voorraad overheerlijke knollen – kiezen ze soms een strategie waarbij ze concurrenten tegen elkaar uitspelen.
Empathie
Daar staat weer tegenover dat varkens beschikken over empathie; ze geven bijvoorbeeld blijk van stress als een dierbare groepsgenoot iets akeligs overkomt.
In de natuur en op biologische boerderijen maakt hun sociale inborst het varkensleven de moeite waard. Maar in de vee-industrie zorgt het juist voor ellende. Want wat als je zo graag lepeltje-lepeltje wilt slapen, maar je ligt in je eentje in een inseminatie-box? Als je voor je kinderen wilt zorgen, maar je kraamkooi is zo klein dat je je nauwelijks kan bewegen? Of als je je wilt verstoppen voor die populaire pestkop, maar er is geen bosje, geen muurtje om je achter te verschuilen? Juist, dan raak je gefrustreerd en bang.