De vee-industrie heeft varkens gereduceerd tot roze dingen op pootjes, die geen ander doel op aarde hebben dan zo rap mogelijk in een rollade te veranderen. Een groot onrecht, want deze dieren zijn veel meer dan een toekomstig stuk vlees. In serie van zes laten we zien waarom. Vandaag: varkens zijn razend slim.
Stel, je zet een varken in een hok met een grote spiegel. Je laat hem een tijdje lekker heen en weer paraderen, terwijl hij zijn spiegelbeeld met een scheef oog in de gaten houdt. En dan, als de nieuwigheid er af is, plaats je een bord met overheerlijke pannenkoeken in het hok; een beetje verstopt achter een muurtje, maar zó dat het te zien is in de spiegel.
Spiegel
Wat doet het beest? Probeert hij het eten in de spiegel aan te raken, zoals een kat wellicht zou doen? Kijkt hij achter de spiegel, zoals een gemiddeld 1-jarig mensenkind? Welnee: het varken draait zich om, verdwijnt achter het muurtje en eet zijn buikje rond.
Moraal van het verhaal: varkens zijn slim, en niet zo’n beetje ook. Dat bewijst alleen al het feit dat ze, samen met dolfijnen, orka’s, olifanten, eksters en mensapen, op de korte lijst staan van dieren die slagen voor deze spiegeltest.
En dat is niet hun enige wapenfeit. Ze kunnen ook goed hun weg vinden in een doolhof, zijn in staat gebeurtenissen te onthouden en anticiperen daardoor op de toekomst – al lukt het ze, evenmin als mensen, niet altijd om informatie correct te interpreteren. Kijk wat dat betreft maar naar het verhaal van drie varkens van de Amerikaanse welzijnsorganisatie Farm Sanctuary. Die wisten ooit te ontsnappen aan een veetransport, maar verstoppen zich nog altijd zodra een truck het erf van hun nieuwe thuishaven op rijdt.
Knorrende maag
Het slimst zijn varkens misschien wel als ze honger hebben. Gedreven door hun knorrende maag zoeken ze dan, als ze die vrijheid hebben, met hun gevoelige neus systematisch de aarde door, zodat ze geen knol, kastanje of paddenstoel missen. Ook zullen ze nooit vergeten achter welke boom of onder welke struik ze eerder fijn hebben gedineerd.
Goed; slim is leuk, slim is nuttig. Maar wat als je er niets mee kan doen? Als niemand ooit een speeltje in je krappe hok legt, laat staan een spiegel? Als je geen aarde hebt om in te wroeten; alleen een kale betonnen vloer? Wat als je de hele dag geen klap meemaakt, zodat je niets aan die hersens van je hebt? Ja, dan word je gek van verveling. Of apathisch door verdriet.