Ik heb het bericht drie keer overgelezen omdat ik het de eerste twee keren niet kon geloven. Maar het stond er toch echt. Een agrarisch magazine kopte boven een bericht, ik citeer: ‘We gaan naar 40 biggen per zeug per jaar.’ In het bericht droop de trotsheid er van af. Trots op het hoge productieniveau van een aantal top varkensbedrijven in ons land. Onvoorstelbaar. Niet alleen dat aantal van 40 biggen, maar ook die trots.
Gemiddeld werpt een scharrelzeug 20 biggen per jaar, dat komt redelijk overeen met een gewoon, normale zeug. Door selectie en eenzijdig fokbeleid is de bio industrie blijkbaar in staat om nu zeugen te hebben gekweekt, die het dubbele aantal biggen per jaar op de voor hun betonnen wereld zetten. Dit kan toch echt niet goed zijn voor de zeug en de biggen. In het bericht stond niet of die zeugen er dan ineens ook spenen bij hebben gekregen? Een gewone, normale zeug heeft 12 of 14 spenen. Twintig biggen per worp, dan zijn er toch een paar biggen zonder melk. Biggen hebben namelijk een vaste speen vanaf hun derde levensdag. Spenen op is op. Ah, kunstmelk wordt er dan gegeven of ze worden bij andere zeugen overgelegd die ‘weinig’ biggen wierpen.
Naast de weerzinwekkende gedachte om zoveel biggen te moeten werpen, vind ik de trots erg ongepast en misplaatst. Er is een overproductie van bio industrie varkens van Brabant tot Spanje. Gevolgen zijn slechte prijzen, kommer en kwel en lege portemonnees bij de varkensboeren. Laat staan investeringsdrang in dierenwelzijn……
Een remedie zou zijn om de varkenshouderij in ons land en in Europa drastisch in te krimpen. Maar nee, wat gebeurt er? Trots op nog meer productie. Veertig biggen per zeug blijkt haalbaar. Meer, meer en nog eens meer. Meer productie, meer bio-industrie…….
Soms vallen dingen samen. Neem nu het nieuws vorige week over China. Dit immens grote land stapt af van haar één-kind-politiek. Destijds ingezet om teveel bevolkingsgroei te remmen. Na decennia lijkt het verantwoord dit nu gereguleerd los te laten: van 1 naar 2 kinderen per gezin. Er is voedsel en voorzieningen voor extra monden en meer Chinezen erbij kan de vergrijzing opvangen.
De Nederlandse varkenssector gaat er prat op om, vaak ongevraagd, zich te profileren als voorloper in de wereld. Nu, op meerdere thema’s gaat dat zeker mank. Naast een dikke onvoldoende voor dierenwelzijn en volksgezondheid komt daar het ontbreken van ‘biggenpolitiek’ bij. Ons land telt zo’n 900.000 zeugen. Als die dubbel zoveel biggen krijgen, betekent dat een paar dingen: nog meer varkens, maar niet meer ruimte. Dat betekent dubbel meer leed en nog meer overproductie. Gefeliciteerd!
Inkrimping van de varkensstapel dient vele doelen. Met een kleinere varkensstapel, houden wij de dieren ruim en geven wij hen ook buitenruimte, licht en frisse lucht.
China, dank voor je inspiratie van toen, dat heeft bij jullie echt gewerkt. Het Westen moet maar eens naar het Oosten kijken. Hier een doorkijk:
pleit voor de 1 big-politiek. Dat scheelt miljoenen varkenszieltjes (lees: varkensslachtoffers) in de bio industrie op jaarbasis.
Diana Saaman,
Natuurlijke varkenshouderij Frank en Frij, november 2015