Standpunt
De doorgeslagen fokkerij toont aan hoezeer het marktdenken de mens in zijn greep heeft. We zijn totaal vervreemd van de natuur. In Nederland wordt op rampzalige wijze gefokt en geboerd. Veel mensen zijn er nog trots op ook. Voldoen aan de markt, heet dat.
Zeugen krijgen steeds meer biggen, en die worden gefokt op groeisnelheid
In 1997, toen Varkens in Nood werd opgericht, kregen zeugen zo’n 24 biggen per jaar, veel meer dan het oorspronkelijke wilde zwijn, met vijf à zes per jaar. Inmiddels zitten veel boeren op dertig biggen per zeug per jaar, en het maximum is nog niet bereikt. Door ze te fokken op groei hebben varkens nu een zeer slechte thermoregulatie. Hun organen kunnen hun zware lijf nauwelijks aan.
Kippen worden ook op groei gefokt, met ziektes tot gevolg
Van de genetische rommel die tegenwoordig ‘kip’ heet, is wetenschappelijk aangetoond dat het immuunsysteem dramatisch verslechterd is door het eenzijdig fokken op snelle groei. Dierziektes en massaal gebruik van antibiotica zijn het gevolg. Het kortetermijndenken prevaleert en de winst verdwijnt in de zakken van Ahold. Volksgezondheid en belastingbetaler hebben het nakijken.
Weidevogels verdwijnen door de verpaupering van weilanden
Sinds 1997 verdwijnen weidevogels massaal. Dat komt voor een groot deel door het gebruik van Engels raaigras, dat extreem veel eiwitten bevat, bedoeld voor de melkproductie. Op dat doorgefokte gras na zijn weiden morsdood. Er valt geen klaver, kruid of bloem meer te bekennen. Koeien produceren dankzij een zeer eenzijdig dieet veel melk, maar de boer wordt er niet veel rijken van, evenmin als de koeien en de natuur. Erg gezond zal die melk ook niet zijn.
Doorgefokte gezelschapsdieren zijn nog steeds populair
Honden van bijvoorbeeld het ras Cavalier King Charles Spaniël, de Pim Fortuyn-hondjes, hebben een ziekenhuis vol erfelijke afwijkingen. Ze hebben vaak een te krappe schedel, waar hun hersenen nauwelijks in passen. Een kleine schedel is mooi, vinden sommigen, maar het geeft ook chronische hoofdpijn. Oud-staatssecretaris Bleker, die bij velen niet te boek staat als dierenvriend, heeft eens gezegd dat in de fokkerijwereld, zowel bij productie- als bij gezelschapsdieren, “mensen soms helemaal van God los zijn.” Dier&Recht kan zich hierin vinden, maar zonder het woordje 'soms'.
Hoe wij de toekomst voor ons zien
Wij hopen dat de mens uiterlijk in 2050 inziet hoe kwalijk en onzinnig het is om diersoorten steeds verder aan te passen aan menselijke behoeften en verlangens. Dierlijke eiwitten worden vervangen en productiedieren krijgen steeds meer vrijheid. Strenge wetgeving zal het welzijn van gezelschapsdieren beschermen. Vol walging denkt de mens in 2050 terug aan die barbaarse periode rond 2020, net voordat de mens zich ging realiseren dat hij van God was los geraakt en het begin van een tijd waarin steeds meer doorgefokte rassen verboden werden.